"Έφυγε" ο συνάδελφος και συναγωνιστής Δάντης Παπαλεξίου.

Μεγάλη απώλεια για τον Σύλλογό μας ο θάνατος του συνάδελφου Δάντη Παπαλεξίου. Ο Δάντης γεννήθηκε το 1948 στο Βίκο Ζαγοροχωρίων. Το 1973, μετά από εξετάσεις, προσλήφθηκε στη ΔΕΗ στο Πρακτορείο Κόνιτσας και φοίτησε στην Ταχύρρυθμη Σχολή της ΔΕΗ. Το 1978 πήρε μετάθεση στην Αθήνα στο Πρακτορείο Ν. Ιωνίας. Την περίοδο εκείνη ήταν έντονη η διαπάλη στο συνδικαλιστικό κίνημα. Ο Δάντης επέλεξε το δύσκολο δρόμο, συμπορεύτηκε με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και από τότε πάλευε σταθερά για το δίκιο της τάξης του. Μαζί με πρωτοπόρους αγωνιστές συναδέλφους υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ΕΣΚ/ΔΕΗ και εντάχθηκε στο κόμμα της εργατικής τάξης το ΚΚΕ μέχρι το τέλος της ζωής του. Η πρωτοπόρα αγωνιστική του στάση, ο χαρακτήρας του τον έκαναν αγαπητό στους συναδέλφους του και η ΕΣΚ ήταν πρώτη δύναμη στη Περ. Φ.Κ., της οποίας για πολλά χρόνια ήταν Πρόεδρος. Στη συνέχεια εκλέχτηκε Γραμματέας της ΕΤΕ/ΔΕΗ, το μεγαλύτερο σωματείο πανελλαδικά, όπου από τη θέση αυτή μαζί με συντρόφους και πρωτοπόρους συναδέλφους έδωσε τη μάχη κόντρα στα σχέδια της απελευθέρωσης-ιδιωτικοποίησης με το κυρίαρχο σύνθημα της εποχής: ρεύμα φτηνό για το λαό . Τα αποτελέσματα τα ζούμε σήμερα με τα τιμολόγια φωτιά! Ήταν μπροστά σε κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα σε κάθε αγώνα που αναπτύχθηκε κόντρα στη γραμμή του συμβιβασμού, της ενσωμάτωσης, του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού που όλα τα χρόνια υλοποιείται από τις συμβιβασμένες πλειοψηφίες στη ΓΕΝΟΠ. Το 2000 συνταξιοδοτήθηκε από τη ΔΕΗ και συνέχισε την αγωνιστική του δράση από άλλο μετερίζι, αυτό του αγωνιστικού συνταξιουχικού κινήματος. Σαν εκλεγμένο μέλος του Δ.Σ του ΠΑΣΑΣ/ΔΕΗ, παρά τα προβλήματα υγείας που είχε, συμμετείχε ενεργά στη δράση του συλλόγου μας. Έδινε μάχη για να μην παρασύρονται οι συνταξιούχοι να τρέχουν στα δικηγορικά γραφεία, αλλά μέσα από το μαχητικό συνταξιουχικό κίνημα, τη ΣΕΑ, να διεκδικούν αγωνιστικά να πάρουν πίσω ότι τους έχουν αφαιρέσει, για αυξήσεις στις συντάξεις, για μια ζωή με αξιοπρέπεια. Συνέβαλε ουσιαστικά στη μαζικοποίηση του Συλλόγου, στη συλλογική λειτουργία του, στην αγωνιστική γραμμή του, για να μην αποστρατεύονται οι συνταξιούχοι αλλά να αγωνίζονται και να στηρίζουν το εργατικό-ταξικό κίνημα για να μη δουλεύουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας με μισθούς πείνας χωρίς δικαιώματα σε συνθήκες μεσαίωνα. Ένα μήνα πριν που τον είχαμε συναντήσει εξέφραζε την αγωνία του για τα προβλήματα των συνταξιούχων και μας έλεγε τη γνώμη του για το τι μπορούμε να κάνουμε για να βελτιώσουμε τη δουλειά μας στο Σύλλογο. Το Σωματείο για μένα είναι το σπίτι μου, έλεγε. Είναι τα χέρια μου, τα πόδια μου. Ταυτόχρονα διεκδικούσε δικαιώματα για τους ανθρώπους με αναπηρία. Η στάση ζωής στο προσωπικό του πρόβλημα και στο κίνημα είναι παράδειγμα για μας. Δεσμευόμαστε ότι θα συνεχίσουμε να δίνουμε μάχες για μια ζωή με δικαιώματα μέχρι την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Ο ΠΑ.Σ.Α.Σ./ΔΕΗ εκφράζει τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του. Καλό σου ταξίδι σύντροφε Δάντη.